But you don't look sick

Naam auteur

Maar je ziet er helemaal niet ziek uit

Als je het niet ziet, wil het niet zeggen dat het er niet is.

Aanhoudende pijn of chronische vermoeidheid zijn niet verdwenen als iemand het er een tijdje niet over heeft.

Of wanneer naasten ervoor kiezen het onderwerp te vermijden.

Veel mensen worstelen met de onzichtbaarheid van de aandoening(en) of ziekte waarmee ze leven.

Het onbegrip wat daaruit voort komt, is soms pijnlijker dan de klachten die je op die dag ervaart.

Het probleem is dat veel onzichtbare ziekten ook echt onzichtbaar zijn. Tel daar dan bij op dat we allemaal ons best doen om er op ons best uit te zien als we de deur uit gaan. Zo kies ik op dagen dat ik meer vermoeidheid ervaar vaak voor licht blauwe of groene kleding. Dan stralen mijn ogen meer.

Anderen kiezen ervoor make-up te gebruiken en een grote glimlach op te zetten.

Als je het niet ziet, wil het niet zeggen dat het er niet is

Ook tijdens een yogales kan dat problemen opleveren. Omdat symptomen en pijn niet zichtbaar zijn, zou je docent ervan uit kunnen gaan dat ze er niet zijn. Soms vraagt een docent voor de les nog wel of er iemand klachten heeft.

Maar zeg nou zelf... zou jij als je de mensen om je heen niet goed kent vertellen wat er echt gaande is als jij je ziek voelt?

Zelf maak ik als docent wel altijd de ruimte om voor de les iets te delen. Maar ik vraag dan bijvoorbeeld of iemand een bepaald deel van het lichaam graag in beweging zou willen brengen. Online doe ik dat via een polletje. Zodat je anoniem kunt delen.

Of ik vraag via zo'n zelfde poll wat je spierspanning of energiepeil is. Dat vertelt mij als docent al heel veel.

Dan kan ik daar tijdens de les rekening mee houden.

Ik vind dat we het moeten omdraaien. Dat we niet mogen verwachten dat iedereen voor een les medische gegevens en/of de fysieke of mentale gesteldheid hoeft te delen. Dat mag, maar het hoeft niet.